Systemisch werken. Wat is dat nou eigenlijk?


 
Voor een groot aantal mensen valt dit onder de categorie onbekend. Misschien vind je het wel eng, zweverig of soft.

Wij allemaal zijn onderdeel van een familiesysteem. Iedereen wordt namelijk geboren uit een vader en een moeder. En achter deze vader en moeder staan weer een vader en moeder. En daarachter weer enz.

Systemisch werken of Familie opstellingen is een methodiek waarbij intuïtief zonder veel woorden kan worden gekeken naar jouw plek in het systeem. Dit kan je veel inzicht geven in dingen die je doet in je dagelijkse leven. Hoe je omgaat in de relatie met je partner, je ouders of je kinderen. Of diep vastzittend verdriet of waarom je steeds terugkerend gedrag laat zien in bepaalde situaties.

Wat zijn dan onderwerpen die behandeld kunnen worden:
– Ik ben zo onzeker
– Ik kom niet tot actie
– Ik heb een slechte band met …..
– Ik ben zo ongeduldig
– ik val altijd op verkeerde mannen

Alles waar je tegenaan loopt kun je opstellen

Wat is het resultaat:
Tijdens een opstelling ontstaat vaak een aha moment en lichamelijke ontspanning. Dit zorgt dat de ingeprinte standaard in je hersen ontspant. Er ontstaat een andere kijk en hierdoor wordt een nieuw neuro paadje in je hersenen gevormd. Op celniveau vindt ontspanning plaats. Dit wordt op gedachten niveau als helder en duidelijk ervaren. Op lichamelijk niveau vaak als een last van de schouders. Op energetisch niveau kan het weer stromen. Dit wordt als heel bevrijdend en prettig ervaren.
Ieder mens is anders. Bij de een is 1 opstelling genoeg om alles weer lekker te laten stromen. Een ander heeft baat bij meerdere opstellingen.

Deze mooie recensie ontving ik na afloop van een Workshop Systemisch werken / familie opstellingen:
 
Mijn aanvankelijke scepsis (soft gedoe), verdween al snel. Het was een plezierige ervaring, die me meer geboden heeft dan ik had gedacht. Hoe het nou echt werkt, kan ik nog niet helemaal duiden, maar feit is dat ik in korte tijd, met een aantal mij onbekende mensen, heb bereikt wat ik niet op een andere manier had kunnen bereiken. Emoties en intuïtie speelden een grote rol, zonder klef te worden. 

Frederique schept een ontspannen, veilige sfeer en doet dit heel natuurlijk. Ze laat dingen ontstaan, maar ondertussen heeft ze wel de regie. Erg goed gedaan.
 
Heb jij dingen in je dagelijkse leven die je niet kan plaatsen, het gevoel dat dingen niet kloppen of krijg je jouw leven niet op orde zoals je graag zou willen. Ben je gewoon nieuwsgierig , voel je dat je dit wilt ervaren.
 
Zaterdag 15 juni van 10.00 tot 13.00/13.30 uur is er weer een workshop Systemisch werken/ Familie opstellingen.
Locatie Het Coachuis, Raamweg 4 in Den Haag
Voor meer info zie https://defeelgoodcoach.com/online-programma/

In een groepje van 5 deelnemers wordt je vraag opgesteld. Bij de opstellingen van de andere deelnemers ben jij representant.

Er is nog plek
 
Ben jij erbij?

Lieve groet,

Frederique

Hoe vol is jouw glas?

Ben jij een persoon bij wie het glas half vol of juist half leeg is? Met andere woorden, bekijk jij dingen vanuit de positieve of vanuit de negatieve kant?

Als je eerlijk antwoord geeft op deze vraag, kun je ook eens gaan kijken wat dit met je gedachten doet. Kijk je met een positieve blik, dan zul je minder gevoelig zijn voor een opmerking. Kijk je met een negatieve blik, dan is het interessant om te kijken wat je oppikt uit een gesprek. Hoor je alleen de negatieve dingen of registreer je ook de positieve dingen? De negatieve dingen kunnen je raken, kwetsen of volledig van slag brengen. Wat gebeurd er dan met je gedachten?

Elke mens kijkt met een eigen blik op en in de wereld. Als je 3 mensen gelijktijdig door dezelfde deur in een museumzaal laat, komen ze, na een half uur, allemaal met hun eigen verhaal naar buiten. Ze zagen een paar dingen hetzelfde. Veel dingen waren anders of zijn helemaal niet gezien. Dit gebeurt hetzelfde met luisteren naar een verhaal.

Wat hoor jij?  Luister je écht naar een verhaal of denk je ondertussen steeds: ‘Oh dat herken ik’ en begin je je eigen verhaal te vertellen. Echt Luisteren naar een verhaal is je proberen zo volledig mogelijk te verplaatsen in degene waarmee je in gesprek bent. Bij een globaal verhaal maak jij je eigen voorstelling, neem je veel aan vanuit jouw referentie kader. Dat is prima bij een verhaal over bijvoorbeeld een vakantie, feestje of iets anders leuks. We kunnen ons allemaal een voorstelling maken bij zon, zee en strand. Hierbij zijn de details minder belangrijk. Mijn strand ligt in een verlaten baaitje. Misschien ligt  jouw strand wel in Rio, is eindeloos lang en gevuld met feestende mensen.

Het verhaal is anders als jij erbij betrokken bent. Een gesprek met je partner, kind, baas of wie dan ook. Een verhaal waarin iets algemeens wordt gezegd, wat jij je vervolgens aantrekt. Als je opmerkt dat het jou op wat voor manier raakt, vraag dan door. Doorvragen om te achterhalen of het klopt wat je hoort. Check of het daadwerkelijk met jou te maken heeft.  Check of jouw gedachten, waar zijn.  Of vul jij het in terwijl de ander iets heel anders bedoelt. Gebruik jij jouw gedachten om jezelf af te wijzen? Blijf vragen en check al jouw gedachten. Op deze manier kun je veel gepieker voorkomen.

Ik ben benieuwd hoe vol of leeg ziet jouw glas eruit

 

Niks Missen!

Schrijf je in en ontvang als eerste het nieuws

Zo ontzettend gekwetst

Oh het kan zo’n pijn doen, je partner, broer, vriendin of wie dan ook zegt iets tegen je in een gesprek, een ruzie of gewoon tijdens het boodschappen doen. En dat “iets” dat raakt jou zo ontzettend. Het brengt je (even) uit balans.  Alsof je een klap krijgt, de verwarring dat juist deze persoon jou zo’n pijn doet, dat had je niet verwacht, niet zien aankomen, Je voelt de grond misschien wel even wegzakken, de tranen brandend achter je ogen. Ken jij dit?

De ene persoon gooit zich hierna huilend op de grond, de ander loopt weg en slaat extra hard met de deuren, de volgende wordt heel stil en trekt zich terug. Er zijn ook mensen die gaan vol in de aanval onder het mom “Wat jij kan, Kan ik ook”. De meest harde en gemene dingen worden dan gezegd.

Ik ben van de categorie: Ik word heel stil en trek me terug. Er gaan allerlei gedachten  door mijn hoofd. Ik ben niet goed genoeg, zie je wel dat hij dat toch vindt ook al zegt hij van niet, zie je wel dit overkomt mij ook altijd, het ligt aan mij en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik gedraag me dan als een zielig slachtoffer, er wordt mij namelijk  wat aangedaan.

Wat gebeurd er daadwerkelijk?

Je wordt geraakt in iets dat jou pijn doet. Een kant van jezelf die je eigenlijk niet wilt zien. Of een kant waar je niet mee geconfronteerd wilt worden. En juist de mensen die dichterbij jou staan kunnen jou meer raken. Simpelweg omdat je je opener opstelt, je meer tijd met ze doorbrengt of je jouw tijd besteedt aan mensen die jou eigenlijk alleen maar energie kosten.

Wie kwets wie nu eigenlijk.

Door het “iets” dat jou raakt te gebruiken als bevestiging van je eigen gedachten, ben jij gewoon zelf degene die jezelf kwetst. Jij gebruikt het “iets” als verhaal om jezelf mee af te wijzen. Dat deel in jezelf dat je niet wilt zien of waar je niet mee geconfronteerd wilt worden. Door het “iets” aan te nemen als stelling en bevestiging van jouw gedrag, gaat het een eigen leven leiden in jouw hoofd. Door het “iets” te gaan bevragen kom je achter de ware woorden en betekenis.

Vertel jezelf gelijktijdig het verhaal dat je partner, broer, vriendin of wie dan ook het beste met jou voor heeft, degene kan zich onhandig uitdrukken maar zal er zeker niet op uit zijn om jou pijn te doen. Want ben eens eerlijk, Ben jij erop uit, als je een opmerking maakt, om die ander pijn te doen?  Als dat echt de intentie is en je antwoord is Ja, onderzoek dan eens welke pijn of angst je hiermee van jezelf verbloemt.

Wil je op de hoogte blijven
Don't miss new updates on your email

Vergeven… Hoe doe je dat?

Ken jij dat,  de opmerking: “Ach je moet het gewoon loslaten”, Uit je hoofd zetten, er niet meer aan denken. Tja het klinkt zo makkelijk. ‘Hoe dan?’ hoor ik je denken. Ja hoe laat ik iets los. ‘Iets’ dat eindeloos door mijn hoofd blijft malen, mijn vermogen om te relativeren wegneemt, mij uit mijn slaapt houdt, mij pijn en verdriet doet. Dat “iets” dat langzaam weggezakt tot ik opeens de naam van die persoon hoor of zie. Of ik kom weer in zo’n zelfde situatie of ik denk aan die pijnlijke gebeurtenis. Tja ik weet ook wel dat ik het moet loslaten, alleen klinkt dat simpeler dan dat het is. 

Waarom loslaten?

Loslaten heeft met een negatieve emotie te maken. Ik ben geraakt door iets, ik voel me hierdoor verdrietig of boos of in de steek gelaten. Misschien wel alles tegelijk. Iemand heeft iets gezegd, mij iets geflikt, mij iets aangedaan. Er is “iets” gebeurd dat mij heeft geraakt. 

De situatie is puur de situatie. Ieder legt deze op z’n eigen manier uit en voelt daar z’n eigen emotie, woede of angst bij. Wat bij jou woede, emotie of angst opwekt, hoeft bij een ander helemaal niks op te wekken. Simpelweg omdat ieder dit anders ervaart en beleefd. Om los te laten heb ik eerst de aandacht op mezelf te richten. Wat is er bij mij zo geraakt dat het mij pijn doet. Is dat een angst, een pijnlijke wond of een herinnering van vroeger. Dit zoek ik eerst uit door heel eerlijk naar mezelf te zijn. Wat doet mij zoveel pijn of waar ben ik zo bang voor.

Als ik weet waar mijn pijn of angst zit, kan ik opnieuw naar de situatie kijken. Nu met deze angst of pijn in mijn achterhoofd. Ga ervan uit dat de andere persoon naar beste kunnen heeft gehandeld. En misschien is dat beste kunnen wel vanuit zijn of haar eigen angst en pijn geweest en kon hij of zij niet anders. 

Zaak is dat de situatie niet veranderd, dat is gebeurd.  Er bestaat geen tijdmachine waarmee ik dat verhaal kan veranderen. Wat ik wel kan doen is mijn gedachten erover veranderen. Door mijn eigen pijn en angst te zien, te erkennen dat deze er is, dat ik geraakt werd in die situatie en dit uit te spreken. Kan ik zien waarom ik gedaan heb wat ik gedaan heb. Door vervolgens ook zo naar de ander te kijken, kan ik hem of haar verhaal zien en de manier waarop gehandeld is. 

Vergeten….

Nee loslaten betekent niet dat ik het hoef te vergeten. Het was er, het heeft mij geraakt en inzicht gegeven. Inzicht gegeven in mijn pijn of angst. Inzicht in een stukje van mijzelf dat ik probeerde ver weg te stoppen. Door het te erkennen, krijgt het een beetje lucht. Ik omarm dus in feite mezelf met mijn pijn en angst. Door mezelf te omarmen kan ik ook anderen omarmen. Gewoon om wie ze zijn en niet om wat ze doen. 

Wil je op de hoogte blijven
Don't miss new updates on your email

Voelen is écht leven

“Wat doe jij? is een veel gestelde vraag als je iemand voor het eerst ziet. Wat je doet is in onze maatschappij belangrijk. Wat je doet geeft je status, aanzien en een duidelijk kader. Soms hoor ik de meest ingewikkelde namen en moeilijke omschrijvingen. Terwijl ik werkelijk geen idee heb wat het betekend maar hè het klinkt wel imponerend.

Ego

“Wat je doet” is je ego deel. Dat wat je graag aan je omgeving wilt laten zien. Wil jij niet, net als ik, aardig gevonden worden, in dingen goed zijn, en gezien worden? Je ego beschermt zo jouw kwetsbare pijnlijke kant en je angsten. Die toont je ego niet graag want dan kunnen mensen er iets van vinden en je pijn doen. Je ego zit in je hoofd, in je gedachten, in het aftasten en vergelijken met anderen. In het relativeren van situaties, overal woorden aan willen geven. Is leven vanuit ego écht leven? Laat je via je ego alles toe wat zich in jou aandient?

Voelen

Voor mij is voelen écht leven. Wij zijn ingenieuze wezens, we hebben een heel mooi instrument gekregen, ons lichaam. Mijn lichaam kan mij precies aangeven wat ik nodig heb. Ok ok dan moet ik wel de tijd nemen om er naar te luisteren. Herken je dat je soms voelt dat mensen te dichtbij komen staan. Dan geeft je lichaam je een signaal: Ho stop niet dichterbij komen!. Je lichaam geeft je aan wanneer het moe is, wanneer het gevoed wil worden. Je kunt voelen wat je energie geeft of energie kost. Allemaal signalen die niks te maken hebben met “Wat doe jij?” maar met “Wie ben jij en wat heb jij specifiek nodig?”. 

Kompas

Leven vanuit voelen is leven vanuit je innerlijke kompas. Dit kompas heeft maar een koers en dat is de beste koers voor jou. Ok niet altijd de makkelijkste koers maar wel de koers waarbij je het dichtste blijft bij “Wie ben ik en wat heb ik specifiek nodig?”  En dit kan een 180 graden andere koers zijn dan wat jouw ego voor ogen heeft.” Ik ben benieuwd: Welke koers volg jij?

Wil je op de hoogte blijven
Don't miss new updates on your email